یک. احتمالا برخی از کشیش ها یا خادمان کلیسا قبل از ایمان آوردن به مسیح، اقدام به خالکوبی کرده اند. اما این احتمال هم وجود دارد که تحت تاثیر تعلیم غلط برای معرفی خود به عنوان مسیحی دست به چنین کاری زده اند.
دوم. کتاب مقدس هرگز تعلیم نداده که آیات کلام یا تصاویر صلیب و مسیح و انبیا را بر روی بدن خود خالکوبی کنیم. خالکوبی تصاویری نظیر صلیب یا آیات کتاب مقدس… بر روی بدن سبب تقدس و رشد روحانی نمی شود. کلام خدا می فرماید که خدا بر خلاف انسان، به درون و انگیزه های انسان توجه دارد (اول سموئیل فصل ۱۶ آیه ۷). خدا ما را از روی خصلت های باطنی ارزیابی می کند و نه بر اساس ظاهرمان. همه می توانند صورت ما را ببینند، اما فقط خدا و ما می دانیم درون ما چگونه است.
قدوسیت به خالکوبی ارتباطی ندارد. قدوسیت یعنی خداوند زندگی مان را کنترل کند و سیرت ما را دگرگون سازد. از نقطه نظر خدا، قدوسیت جزء اجناس لوکس نیست. قدوسیت یک امر ضروری است. کلام خدا می فرماید:”بکوشید تا با مردم در صلح و صفا به سر برید و دلی پاک و زندگی مقدس داشته باشید، زیرا تا پاک و مقدس نباشید، خداوند را نخواهید دید” (عبرانیان فصل ۱۲ آیه ۱۴).
بنابراین، مسیحیانی که بر روی بدن خود خالکوبی کرده اند، از مومنین و مقدسین محسوب نخواهند شد، بلکه وقتی شباهت عیسی مسیح را در زندگی خود به عنوان مهم ترین چیز در نظر داشته باشند، مقدس خواهند شد.
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
