خدا ما را تنبیه می‌کند
۱پس اکنون که گرداگرد ما چنین شاهدان امین بی‌شماری قرار گرفته‌اند، ما باید از هر قید و بندی و هر گناهی که دست و پای ما را بسته است، آزاد شویم و با پشتکار در میدانی که در برابر ما قرار گرفته است، بدویم. ۲↵ به عیسی که ایمان ما را به وجود آورده و آن را کامل می‌گرداند، چشم بدوزیم. چون او به‌خاطر شادی‌ای که در انتظارش بود، متحمّل صلیب شد و به رسوایی مردن بر روی صلیب اهمیّت نداد و بر دست راست تخت الهی نشسته است.
۳به آنچه او متحمّل شد و به ضدیّت و مخالفتی که او از طرف گناهکاران دید، بیندیشید و مأیوس و دلسرد نشوید. ۴هنوز لازم نشده است که شما در تلاش خود برضد گناه، خون خود را بریزید. ۵آیا این قسمت امیدبخش از کتاب خدا، که شما را فرزندان خطاب می‌کند، از یاد برده‌اید؟
«ای فرزند من، تأدیب خداوند را ناچیز نشمار
و وقتی او تو را سرزنش می‌کند ناامید نشو،
۶زیرا خداوند هرکه را دوست دارد تأدیب می‌کند،
و هرکه را به فرزندی می‌پذیرد تنبیه می‌نماید.»
۷شما باید متحمّل این سختی‌ها بشوید، زیرا این نشان می‌دهد که خدا با شما مانند فرزندان خود رفتار می‌کند. آیا هرگز فرزندی بوده است، که به دست پدر خویش تأدیب نشده باشد؟ ۸پس اگر شما مانند سایر پسران او تأدیب نشوید، معلوم است که حرامزاده هستید و نه پسران حقیقی! ۹ما نسبت به پدران جسمانی‌مان که ما را تأدیب نمودند، احترام لازم را نشان داده‌ایم، پس چقدر بیشتر باید مطیع پدر روحانی خود باشیم و زنده بمانیم. ۱۰پدران جسمانی برای زمانی کوتاه بر طبق صلاحدید خویش، ما را تأدیب کردند، امّا خدا به‌خاطر خیریّت ما این‌کار را می‌کند تا مثل او پاک شویم. ۱۱↵ زمانی‌که تنبیه می‌شویم نه تنها برای ما خوشایند نیست، بلکه دردناک است، امّا بعدها کسانی‌که با چنین تنبیهی تأدیب شده‌اند، از ثمرات آرامش یک زندگی نیکو بهره‌مند می‌شوند.
دستورها و اخطارها
۱۲به دستها و پاهای سست و لرزان خود نیرو بخشید. ۱۳در راه راست گام بردارید تا نه تنها اعضای بیمار و معیوب شما، از مفاصل خود جدا نشوند، بلکه نیروی اولیهٔ خود را باز یابند.
۱۴↵ بکوشید تا با همهٔ مردم با صلح و سازش رفتار کنید و زندگی شما پاک و منزّه باشد، زیرا بدون آن هیچ‌کس خداوند را نخواهد دید. ۱۵از یکدیگر توجّه کنید. مبادا کسی در میان شما از فیض خدا دور شود. مواظب باشید که کسی در میان شما مثل گیاهی تلخ و زهرآگین رشد نکند و موجب ناراحتی بسیاری نگردد ۱۶و مانند عیسو، فاسدالاخلاق و کافر نباشد. او حق نخستزادگی خود را به یک وعده غذا فروخت، ۱۷و شما می‌دانید که اگرچه او بعداً می‌‌خواست آن برکت را باز به دست آورد، ولی پذیرفته نشد، زیرا راهی برای بازگشت نداشت، اگرچه او با ریختن اشک در پی آن بود.
۱۸شما پیش آتش محسوس و مشتعل کوه سینا نیامده‌اید و در برابر تاریکی و تیرگی و گردباد۱۹و صدای شیپور و صداهایی که شنوندگان آرزو داشتند دیگر آنها را نشنوند، قرار نگرفته‌اید. ۲۰زیرا آنها نتوانستند فرمان خدا را که می‌فرماید:
«حتّی اگر حیوانی به کوه نزدیک شود، باید سنگسار گردد.» بپذیرند. ۲۱آن منظره چنان ترسناک بود که خود موسی گفت: «می‌ترسم و می‌لرزم.»
۲۲امّا شما در مقابل کوه صهیون و شهر خدای زنده یعنی اورشلیم آسمانی ایستاده‌اید و در برابر فرشتگان بی‌شمار ۲۳و مجلس جشن و اجتماع نخستزادگانی که اسامی آنان در عالم بالا ثبت شده است و در برابر خدا -داور همه- و ارواح نیکان قرار گرفته‌اید ۲۴و نزد عیسی، واسطهٔ پیمان تازه که خون ریختهٔ او حاکی از پیامی بهتر از خون هابیل است آمده‌اید.
۲۵مراقب باشید که از شنیدن صدای او که سخن می‌گوید روی نگردانید. آنها که از شنیدن سخنان کسی‌که بر روی زمین سخن می‌گفت سر باز زدند، به کیفر خود رسیدند. پس ما اگر از گوش دادن به آن کسی‌که از آسمان سخن می‌گوید روی گردانیم، دچار چه کیفر شدیدتری خواهیم شد! ۲۶در آن زمان صدای او زمین را لرزانید، امّا اکنون قول داده است که یک‌بار دیگر نه تنها زمین، بلکه آسمانها را نیز خواهد لرزانید. ۲۷این کلمات «یک‌بار دیگر» نشان می‌دهد مخلوقاتی که تزلزل پذیرند، از بین خواهند رفت و آنچه ثابت است، باقی خواهد ماند.
۲۸خدا را برای آن پادشاهی تزلزل ناپذیری که او به ما می‌دهد، سپاس گوییم و او را آن‌طور که مقبول اوست، عبادت نماییم؛ یعنی با خوف و احترام. ۲۹زیرا خدای ما در واقع آتشی است که می‌سوزاند.